Częste pytania

Psychoterapeuta musi mieć wykształcenie humanistyczne (najczęściej psychologiczne lub pedagogiczne) bądź też medyczne a następnie przejść szkolenie na atestowanym kursie psychoterapii. Dodatkowym potwierdzeniem kompetencji psychoterapeuty jest certyfikat psychoterapeutyczny poprzedzony zakończeniem stosownych staży, szeregu superwizji i egzaminem. Psychoterapeuta musi przejść także własny proces terapeutyczny. Psychoterapeuta może pracować w określonym nurcie psychoterapii takim jak: nurt poznawczo – behawioralny, psychoanalityczny/psychodynamiczny, systemowy, integratywny czy gestalt.

Psychiatra natomiast jest to osoba, która ukończyła studia lekarskie i specjalizację z dziedziny psychiatrii. Podstawowym zadaniem lekarza psychiatry jest diagnoza i leczenie zaburzeń psychicznych. W przeciwieństwie do psychoterapeuty ma on prawo leczenia farmakologicznego.

Każda osoba prowadząca proces psychoterapii ma obowiązek pracy „pod superwizją” tzn. odbywania konsultacji z psychoterapeutami o dłuższym stażu pracy, posiadającymi certyfikat superwizora. Z superwizji korzystają również doświadczeni terapeuci, ponieważ podnosi ona jakość procesu terapeutycznego. Superwizja pozwala terapeucie lepiej rozumieć proces terapii, który prowadzi i rozszerza perspektywę patrzenia na dany zakres trudności.

Przede wszystkim powodem do zgłoszenia się do gabinetu jest cierpienie psychiczne. Jeśli od dłuższego czasu towarzyszy Ci poczucie przygnębienia, brak motywacji do działania lub niechęć do samego siebie to powody, aby umówić się na spotkanie z psychoterapeutą. Nikt nie ma obowiązku zgłaszać się po pomoc, jednak warto pamiętać, że problem „zamiatany pod dywan” nie znika. Zaniedbanie sfery psychicznej może prowadzić do narastającej frustracji, poczucia utraty kontroli nad życiem, problemów seksualnych, pogorszenia funkcjonowania w pracy oraz w rodzinie, osamotnienia, braku zrozumienia przez otoczenie i innych konsekwencji.

Osoba dorosła musi osobiście umówić się na konsultację ponieważ jedną z najważniejszych zasad psychoterapii, znacznie zwiększających jej skuteczność, jest wewnętrzna (własna) motywacja pacjenta i wzięcie odpowiedzialności za swoje decyzje.

Czas trwania psychoterapii zależy od celu jaki sobie postawi pacjent/klient, jego osobowości i motywacji do pracy nad sobą oraz od modelu terapeutycznego zaproponowanego przez specjalistę. W zależności od tych czynników psychoterapia może trwać od kilku spotkań do kilku lat.

Terapia zostaje zakończona gdy klient wraz z terapeutą dojdą do wniosku, że założone w kontrakcie terapeutycznym cele zostały przez pacjenta/klienta całkowicie lub w zadowalającym stopniu osiągnięte. Wówczas kilka ostatnich sesji jest poświęcanych na zakończenie terapii i proces terapeutyczny zostaje zamknięty.